2. Waarom ging dit mondelinge examen de mist in?
Psychologen gebruiken de term ‘halo-effect’ om de eerste GOEDE indruk aan te geven die je maakt bij iemand. Zelf heb je hier weinig mee te maken. Je prof kent je niet eens.
‘Horn-effect’ is idem, alleen in de NEGATIEVE zin. Weerom kan ik je zeggen. Jij bent niet het probleem. Je prof kent je immers niet. En toch, je punten zijn al gevallen.
Psychologen gebruiken de term ‘halo-effect’ om de eerste GOEDE indruk aan te geven die je maakt bij iemand. Zelf heb je hier weinig mee te maken. Je prof kent je niet eens.
‘Horn-effect’ is idem, alleen in de NEGATIEVE zin. Weerom kan ik je zeggen. Jij bent niet het probleem. Je prof kent je immers niet. En toch, je punten zijn al gevallen.
Zo heb ik als peuter veel aan de zee gespeeld. Ook op die bewuste zaterdag tijdens de 
zomervakantie van ’72. Ja, mij niet van enig kwaad bewust, in het zand met een schepje en een emmertje. Gewoon, taartjes maken en zandkastelen bouwen. “Aaarg”, klonk het plots. Iemand achter mij deed het geluid van een grommende hond na en sprong daarna op mijn kasteel. Zoveel onrecht had ik nog nooit meegemaakt. Met bonzend hard en starend in deze man zijn ogen, begonnen de tranen langs mijn wangen te parelen. Ik vergeet nooit meer het gezicht van die gast. Dat zweer ik je.
Nu ben ik prof en plots sta jij daar voor mij op het mondelinge examen. Jij trekt op die gast van toen. Ik weet al lang niet meer wat mij overkwam in ’72. Alleen dat gezicht, het is zeer verwarrend. Ik word overspoeld door gevoelens van angst en woede.
Ik, als mens heb een aantal ervaringen gehad die mij tekenen, die mij maken wie ik ben. Dit heb jij ook en voor een prof, idem. Geloof mij als ik zeg dat deze prof met het mooie zandkasteel zonet een sprong in zijn verleden heeft gemaakt. Geloof me als ik zeg dat hij punten geeft met dit gevoel in zijn achterhoofd. Tenzij …je dit weet om te buigen.
zomervakantie van ’72. Ja, mij niet van enig kwaad bewust, in het zand met een schepje en een emmertje. Gewoon, taartjes maken en zandkastelen bouwen. “Aaarg”, klonk het plots. Iemand achter mij deed het geluid van een grommende hond na en sprong daarna op mijn kasteel. Zoveel onrecht had ik nog nooit meegemaakt. Met bonzend hard en starend in deze man zijn ogen, begonnen de tranen langs mijn wangen te parelen. Ik vergeet nooit meer het gezicht van die gast. Dat zweer ik je.Nu ben ik prof en plots sta jij daar voor mij op het mondelinge examen. Jij trekt op die gast van toen. Ik weet al lang niet meer wat mij overkwam in ’72. Alleen dat gezicht, het is zeer verwarrend. Ik word overspoeld door gevoelens van angst en woede.
Ik, als mens heb een aantal ervaringen gehad die mij tekenen, die mij maken wie ik ben. Dit heb jij ook en voor een prof, idem. Geloof mij als ik zeg dat deze prof met het mooie zandkasteel zonet een sprong in zijn verleden heeft gemaakt. Geloof me als ik zeg dat hij punten geeft met dit gevoel in zijn achterhoofd. Tenzij …je dit weet om te buigen.
3. Hoe ga je dit effect tegen op het mondelinge examen?
Het is niet eenvoudig maar je kan het wel. Het vraagt energie. Ik ben pas over de oplossing gestruikeld toen ik al jaren afgestudeerd was. Tijdens opleidingen over verkoopstechnieken of effectief leiding geven, kom je het nog wel tegen. De basis ligt bij NLP (deze term leg ik later wel uit).
Ik begrijp niet dat niemand deze technieken aan studenten uitlegt. Je bent hier zoveel mee vooruit, dat wil je niet weten.
Oké, een vraagje. Vind jij dat je normaal bent? (het antwoord is JA) Vindt jij dat je gedrag normaal is ? (het antwoord is weer JA) Vindt jij dat je stem normaal is? (het antwoord is weerom JA)
Het klinkt belachelijk maar iedereen vindt zichzelf ‘normaal’. Logisch, je hebt al die jaren met jezelf doorgebracht en de dingen die je doet, doe je omdat jij jij bent. Simpel.
Dit vindt een prof ook van zichzelf. Hoe raar hij bij mij of jou overkomt. Hij is gewoon zichzelf. Dit gevoel van zichzelf zijn, laat hij in elke beweging en elk woord zien. In elke wijze van communicatie naar anderen toe, beleeft hij zichzelf.
Deze belevenis kan je spiegelen. Ik zei, spiegelen, niet na-apen. Als je monkey see, monkey do gaat spelen, zullen je punten nog lager zijn dan daarvoor. Ontdekt worden als na-aper is verschrikkelijk. Niemand kan er om lachen. Dit is niet een typetje spelen als Schampers of Firment, den bokseur. Die personages van Chris Van den Durpel, hoe schitterend ook, liggen er te dik op.
Nogthans weet Van den Durpel waar de klepel hangt, hij heeft het licht gezien. Als geen ander weet hij de typische karaktertrekken van bekende figuren er uit te pikken en te imiteren.
Aan jou om subtiel deze wijze van communicatie te leren. Niet alleen op je mondelinge examens maar ook voor bij je romantische avond met je lief. (succes verzekerd).
